Oś prawo-lewo to performance Osi. Tworząc geometrię przestrzeni performance’u, tworzę sprzyjające środowisko do przeprowadzenia rytuału. Moje ciało jest asymetryczne i ma ograniczone możliwości harmonijnego działania w czasoprzestrzeni. W trakcie działania tak kreuję przestrzeń, aby znalazło ono w niej miejsce zgodne z jego możliwościami. W pełnej otwartości staram się stworzyć sacrum swojej przestrzeni. Punktem wyjścia jest asymetria (mojego ciała), poprzez działanie w przestrzeni staram się stworzyć zbliżoną do ideału harmonijną sytuację. Mamy własności odbić zwierciadlanych i wiemy, że prawa i lewa ręka są takim odbiciem. Żadna operacja w świecie rzeczywistym nie przekształci lewej ręki w prawą nie niszcząc jej, ale możemy przekształcić lewą rękawiczkę w prawą, wywracając ją na drugą stronę. Z tego wniosek, że dla odkrycia pewnych typów symetrii konieczne są określone operacje. Jak postrzegamy tę oś? Pomiędzy lewą i prawą stroną mojego ciała, czy pomiędzy lewą i prawą stroną rękawiczki.  Nie mogę zmienić lewej ręki na prawą, ale mogę wywrócić rękawiczkę na drugą stronę. Następnym elementem mojego działania jest ustawienie się na tle krzyża, nieomal stopienie się z nim, ale jego ramiona okazują się być ruchome. Tak więc to, co mogło dawać poczucie stabilności, okazało się mieć własności wagi, na której ważą się losy aktualnego stanu dwójni. Docierając do granicy możliwości, ruch musi zmienić kierunek na przeciwny. Ten performance jest dla mnie rytuałem, którego zadaniem jest „zaczarowywanie” harmonii przestrzeni z poszanowaniem praw, które wymuszają uważność i pokorę pozwalającą na kontemplowanie tego, co jest. To kontemplacja tego rytuału buduje nową jakość przestrzeni, dzięki czemu może pojawić się doświadczenie rytualnego czasu performance’u.