Praca ta inspirowana jest przypowieścią, koanem, którego przesłanie mówi o tym, że nie można napełnić pełnego. Warunkiem poznania istoty rzeczy jest opróżnienie swojego umysłu. Wszelkie mniemania na temat Rzeczywistości uniemożliwiają każdy wgląd.

 Do mistrza przybył wędrowiec z i poprosił o naukę, pragnął bowiem zostać uczniem. Mistrz nie odpowiedział na prośbę wprost, lecz zaproponował filiżankę herbaty, na co przybysz przystał z ochota. Mistrz postawił przed gościem filiżankę i zaczął do niej nalewać herbatę ze dzbanka. Lejąc nie powstrzymał się gdy filiżanka była już pełna lecz nalewał herbatę nadal. Płyn przelewał się, rozlewał po stoliku i spływał na podłogę. – co robisz?! – krzyknął gość. – to samo co ty – odparł mistrz – nalewam tam gdzie już jest pełno.